De achtste editie van het Kymco Evasion event gaat wederom de boeken in als memorabel. Daarmee willen we voorgaande edities zeker niet tekortdoen, maar de keuze voor Eygurande is een heel fijne geweest.
Kymco Evasion is inmiddels uitgegroeid tot een jaarlijkse traditie en enkel tijdens het coronajaar 2020 was het niet mogelijk om een evenement als dit te organiseren. Kymcolux (red. importeur Kymco België, Luxemburg en Frankrijk) organiseert dit event voor alle Kymco Quadrijders op een plek waar je alle terreincapaciteiten van je quad optimaal kunt benutten en eindeloos kan genieten van de ruige natuur. Dit jaar werd na Mende gekozen voor Eygurande een plek die een stuk dichter bij de snelweg ligt zodat je niet op die eindeloze Route National hoeft te rijden. De afstand vanaf Rotterdam is net geen 950 km dus het is een stevige rit. Vanaf de Péage is het slecht een kwartier binnendoor rijden voordat je de stad Eygurande bereikt.
Als ik na een dag sturen aankom bij het appartement is het vanaf daar een klein stukje lopen naar de plek waar de vele honderden quads zijn geparkeerd. Een absoluut indrukwekkend gezicht. De quads van de deelnemers, ruim 350, worden goed bewaakt op het terrein zodat je gewoon rustig kan gaan slapen zonder dat je quad weg is. De organisatie had alles perfect geregeld en tegelijkertijd blijft het bijzonder om een diner te serveren aan zoveel gasten tegelijk. Om 22.00u wordt het tijd om terug naar het appartement te gaan, morgen staat een lange dag voor de boeg.
Dag 1
Als vierde groep moeten we klaar staan om 08.50u dus dat betekent dat je voorafgaand wel al even goed moet ontbijten. Een goed Frans stokbrood en een stevige kop koffie zorgt ervoor dat ik wakker word en klaar ben voor de start. Voor mij staat een hagelnieuwe Kymco MXU 700 in de frisse kleurstelling wit/oranje met slechts 45 km op de teller.
De groep is dit jaar met 14 quads best groot en voorafgaand aan de route krijgen we een heldere briefing zodat je als quadrijder weet wat je moet doen binnen de groep. Degene die achter de voorrijder rijdt moet bij afslagen op het punt blijven staan zodat de rest niet verkeerd rijdt. Een systeem dat in de praktijk prima werkt en waarbij (meestal) niemand zoekraakt.
MXU700 ABS EPS
De MXU 700 is voor mij in het geheel geen onbekende, want eerder reed ik al een stevige 250 km in 2 dagen op deze fijne quad. Het front oogt sterk en krachtig, maar dankzij de LED verlichting en fraaie dagrijverlichting ook nog eens heel modern. Het exemplaar waarmee ik de komende 2 dagen mag rijden ziet er gewoonweg goed uit. Hij is er ook in het matgrijs met zwart en dan oogt hij misschien minder opvallend, toch denken we dat veel mensen voor die kleurstelling zullen kiezen. De fraaie 12” grote dubbelspaaks velgen met daaromheen Kenda banden zullen het de komende dagen zwaar krijgen. Door de aluminium velgen oogt de Kymco ook nog eens een stuk stoerder! De grote ruggensteun voor de passagier doet vervolgens de rest voor een comfortabele zit voor twee personen. Verder behoren dubbele bagagerekken aan de voor- en achterzijde, handige opbergvakken, handkappen, een lier en een USB-aansluiting tot de standaarduitrusting. Enkel in België is op dit moment een promo actie met een korting van maar liefst 1.600 euro op deze Quad.
Het is verrassend hoe comfortabel de nieuwe MXU blijft nadat we ons langer uitleven op ook het zwaardere terrein. Steile hellingen of afdalingen laten de Kymco niet van de wijs brengen, iets wat mede komt door de extra sterke draagarmen op de wielophangingen, die een grote bodemvrijheid geven. De transmissie schakel je naar wens in hoge of lage gearing, maar eerlijkheidshalve hebben we de lage gearing niet een keer gebruikt. Ook is er de mogelijkheid om het differentieel te locken. Onder het zadel kreeg de MXU een tank die maar liefst 21 liter groot is, met de vulopening op het achterspatbord.
Wie onder de kap kijkt ziet een dikke 694,6cc eencilinder die over een stevige 55Nm koppel beschikt met als grote voordeel dat deze waarde wordt gehaald bij slechts 5.800tpm. Ondanks zijn gewicht van iets meer dan 400 kg sleurt de eencilinder hem vrij eenvoudig naar de 105 km/u. De uitrusting is verder uiterst compleet met een elektronische lier en een trekhaak.
Koud
Met weersvoorspellingen rond de 20 graden zit mijn koffer niet vol met winterkleding, maar als het in de avond ineens helder wordt zakt de temperatuur zomaar naar de 0 graden. De dag erop is het dan ook berekoud. Met een temperatuur van amper 4 graden rijden we over het asfalt naar de eerste bergetappe voor een 160 km lange rit deze dag. De afgelopen dagen waren vrij nat dus gelukkig geen last van stofhappen.
De groepen zijn ingedeeld naar niveau en de groepsleiding had mij ingedeeld in de categorie ‘ervaren’. Dat betekent dat de snelheid doorgaans een stuk hoger ligt dan bij de andere groepen. De groepsleider heeft er vandaag echt veel zin in en na slechts een paar kilometer is er een gat ontstaan binnen de groep die na een korte stop wordt gedicht. Het blijft altijd weer verbazingwekkend hoe iemand binnen de groep met 550cc en twee personen zoveel snelheid kan hebben. Ik heb meer cc’s aan boord maar ook meer kilo’s en dat betekent dat ik extra mijn best moet doen als het op manoeuvreren aankomt.
De bergen worden steeds steiler en smaller met dikke geulen zodat het echt aankomt op het stuurwerk. Een keer te veel naar links en je hangt in een boom of het prikkeldraad. Na twee uur rijden stoppen we ergens op een heuvel waar een lokale boer op een geïmproviseerde tafel diverse soorten kaas en vleeswaren heeft uitgestald. Het is vanzelfsprekend dat daar Frans stokbrood bij zit! Dit is ultiem genieten. Na een klein half uur vertrekken we weer als groep de bergen in om de tocht te vervolgen. Ondanks dat het terrein af en toe best lastig is lukt het me om mij slechts met 2WD door het terrein te bewegen. De stuurbekrachtiging (EPS) haalt veel werk uit handen en je vraagt jezelf af wie nog zonder zou willen. Na een kleine 160 km houden we het vandaag voor gezien want morgen is weer een dag!
Dag 2
Ook dag begint bijzonder koud, maar waar het op dag 1 nog wel wat bewolkt was is het vandaag prachtig weer met een opkomende zon. Het heeft vannacht gevroren en het ijs staat nog op m’n zadel. Met klapperende tanden rijden we zo’n 10 km omhoog de bergen in om al snel te worden getrakteerd op een uitdagende etappe op een stille zondagochtend. Zondagochtend blijkt voor jagers het ideale schietmoment te zijn, we ontmoeten er een aantal die ons, ondanks dat we een bak kabaal maken, heel vriendelijk groeten. Opvallend is dat alle mensen in de streek ontzettend aardig en gastvrij, ook de mensen van de cafés en restaurants zijn vriendelijk.
Het moment dat we stoppen en na een kleine 5 minuten weer willen vertrekken slaat het noodlot bij een van de groepsleden toe, hij krijgt geen enkele vorm van leven in z’n quad. Daar staan we dan in de ‘middle of nowhere’ met een kapotte quad. Echter, de mensen van de organisatie zijn op alles voorbereid en laten zich niet gek maken en ook deze keer niet. De groepsleider heeft waarschijnlijk het euvel gevonden. De rijder heeft iets te enthousiast aan de gashendel gezeten en de motor is verzopen. We wachten een kleine 10 minuten waarna de Kymco weer vrolijk start.
De rit van de tweede dag is iets korter en stopt om 13.00u, maar is ondanks de duur niet minder zwaar. Aangezien ik nog bijna 1.000 km naar Nederland moet rijden, haak ik een uurtje eerder af. Echter, niet voordat ik de mooie Le Viaduc du Chavanon bij Merlines heb gezien. Deze werd gebouwd in 1999 en voor de constructie gebruikte men maar liefst 100.000m3 beton, 750.000 ton kabels en werkte meer dan 120.000 uur aan deze brug.
Als ik om 12.00u het evenemententerrein op kom rijden kan ik terugkijken op een fantastisch weekend in een prachtige omgeving. Kymco Evasion 2023 was memorabel en staat in mijn geheugen gegrift.
