Zondag op de rustdag was ik ziek. Om het half uur moest ik naar de toilet. Het eten
smaakte niet en het drinken ook niet. Ook maandag ochtend eten ging niet echt. Ik kreeg niks naar binnen. Bij de start van de proef op maandag kon ik slechts 20 km goed tempo rijden. Daarna werd ik al snel slap en moest ik het tempo laten zakken. Tegen mijn gebruik in werd ik al snel moe en kon ik me niet concentreren. We moesten een heel lang stuk door het camel gras navigeren. Dit ging me erg slecht af met als gevolg dat ik op een erg moeilijk stuk terecht kwam. De Quad viel twee keer om vanwege het hoge gras en drie keer kwam ik even vast te zitten. Maar de derde keer zat ik echt muurvast en er was niemand in de buurt. Het kostte me 40 minuten om los te komen. Ik was zo moe dat ik niet meer op mijn benen kon staan. En heb de laatste 60 km heel rustig en heel langzaam naar de finish gereden.
Vanzelfsprekend was de uitslag waar teleurstellend. Ik verloor een uur en een kwartier op de snelste man. Waar ik had gehoopt om zeker bij de top te blijven en misschien nog en stukje weg te rijden. Het doel van deze Dakar wordt dus vooral uitrijden en kijken of ik nog een dag succesje kan boeken. ‘s Avonds was ik echt niet fit en kon ik weer niet goed eten. Gelukkig hadden we in de marathon goede bedden en heb ik lang geslapen. De tweede dag van de marathon etappe begon met heel veel water en modder en daarna een stuk door de duinen wat door het vele water heel zwaar liep. Het eerste stuk van de etappe was 170 km en had ook veel stenen. Daarna was er een neutralisatie van 170 km en daar zat ook een flink stuk gravel in door de bergen. Eind van de neutralisatie hadden ze een grenspost ingericht midden in het veld waar we ons paspoort moesten afstempelen om van Bolivia in Argentinië te gaan. Vorig jaar waren we daar ook al en dat is denk ik een van de mooiste stukken van de Dakar om te zien. Op veel plekken waar je als toerist niet snel zult komen is Bolivia ongekend mooi qua natuur. De tweede proef was 240 km en had weer veel water doorlatingen maar ook heel veel trial achtige stukken stenen en nog wat snellere stukken. Op zich ging het goed al moest ik wel de hele dag naar adem snakken. Ik zat best lang en best vaak op de quad gewoon te hijgen omdat ik zo moe was. Echt niet gebruikelijk voor mij. De uitslag was goed: ik was vierde. En in het algemeen klassement ben ik weer zes.
Wat ASO beloofd heeft komt echt uit: het is een ongekend zware Dakar. Het is ook vooral zwaar omdat de meeste proeven in deze Dakar op 4000 m hoogte zijn en de temperaturen ontzettend wisselen op een dag; van bijna nul naar +25 iedere dag een paar keer en het regent elke dag wel. Op de verbindings stages krijg je het wel zo ontzettend koud. Als je vier uur lang 100 km/h op je quad rijdt, het regent en het koud is, wordt je langzaam erg koud. Na de 8e etappe moesten we nog 350 km terugrijden. Daarmee zou het dag totaal op 990 km komen. Echter na 150 km op de weg terug werden we gestopt omdat er een modderstroom was en een heel dorp al was weggevaagd. Wij krijgen daar niet zoveel van mee onderweg dus nu ik terug ben in het bivak kan ik kijken wat er echt gebeurd is. Wel moesten wij over een bergpas 300 km omrijden en daarna een heel lang stuk offroad om weer terug te komen in de bivak. Uiteindelijk hebben we meer dan 1100 km gereden vandaag en was ik om 2.30 uur vannacht in het bivaque. De etappe van morgen is afgelast want ASO heeft haar materialen en personeel aangeboden als hulp voor de lokale bevolking voor deze ramp. En terecht natuurlijk dat is wel het minste wat je kunt doen voor zo’n ramp. Morgen moeten wij over de weg 700 km naar het volgende bivaque rijden. Dit is wel een probleem voor de meeste rijders aangezien die nog op 400 km voor de bivak staan en morgenvroeg eerst hier naartoe moet rijden. Voor die rijders wordt een afgelaste dag een erg lange dag.
